بررسی مشکلات برنامه آموزشی رشته بیماری های عفونی در دوره دستیاری

زمینه و هدف: به منظور تربیت متخصصین بیماری های عفونی، وجود یک برنامه آموزشی جامع و پاسخگو به نیازهای در حال تغییر جامعه ضروری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی برنامه آموزشی ایران و مقایسه تطبیقی آن با برنامه آموزشی این رشته در سایر نقاط جهان و مشخص نمودن مشکلات آن صورت گرفت.   روش کار: مطالعه توصیفی- تطبیقی حاضر در سه مرحله انجام شد. ابتدا برنامه آموزشی ایران مورد بررسی قرار گرفت. سپس برنامه آموزشی این رشته در برخی دانشکده های پزشکی جهان استخراج گردید و در نهایت مقایسه تطبیقی اطلاعات کلی از قبیل رسالت و اهداف، نوع و طول دوره آموزشی، مقاطع و تعداد سال های دوره آموزشی، مدت و محتوای چرخش های دوره بالینی، مدل و چارچوب برنامه آموزشی ، رویکرد و راهبردهای آموزشی و میزان انتخابی بودن صورت گرفت.   یافته ها: برنامه آموزشی در تمام دانشکده های تربیت کننده دستیار تخصصی در ایران به صورت متمرکز در وزارت بهداشت تدوین گردیده است. تشابهات زیادی بین برنامه آموزشی کشور ما و دانشگاه های مورد مقایسه وجود دارد، ولی در بسیاری از موارد این دوره در قالب یک دوره فلوشیپی تکمیلی ارایه می گردد. در برنامه آموزشی داخلی (برخلاف بسیاری از برنامه های آموزشی دیگر در این رشته) به اهداف یادگیری، موضوعات و زیرموضوعات آن، طرح اولیه از روش های ارزیابی و جزییات دور های چرخشی در سایر گروه های آموزشی اشاره ای نشده است. با این حال در برنامه آموزشی ایران به مباحث دیگری مانند اپیدمیولوژی و موضوعات بهداشت سلامت در قالب دوره ای کوتاه مدت توجه شده است. بر اساس برنامه آموزشی داخلی، دستیاری نمی تواند دوره، واحد و یا فرایندی را به صورت انتخابی آموزش ببیند. همچنین بیشتر محتوای آموزشی بر اساس موضوعات سامان دهی شده اند و سهم موضوعات رو به افزایش در آموزش و ارزشیابی دستیاران به وضوح مشخص نشده است. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود کمیسیون تدوین و برنامه ریزی آموزشی وزارت بهداشت با توجه به ضرورت روانی و پویایی برنامه آموزشی رشته تخصصی بیماری های عفونی، به همخوانی درونی آن با برنامه آموزشی دیگر سطوح فراگیران توجه بیشتری نماید و با به کارگیری الگوهایی به غیر از الگوی مبتنی بر موضوع در تدوین برنامه آموزشی ، زمینه را برای ارتقای سطح آموزش در بخش های عفونی فراهم آورد.